از دیو و دد ملولم و گفتمانم آرزوست
چندی است جریانات مختلفی در دانشگاه ها ایجاد شده است .
چرایی و چگونگی ایجاد این جریان ها خود تحلیلی بسیط دارد که در این مقال نمی گنجد .
اما مهمتر از آن پیدا سازی اهداف ، رویکرد ها ، چالش ها و فرصت ها در این پتانسیل فعال دانشجویی است.
اپیزود اول : مظلوم نمایی
یکی از برگ های برنده دوستان تازه کار مظلوم نمایی است . جریانات روی کار آمده تلاش می کنند تا فقر گفتمانی خود را در دوره 8 ساله کمرنگ کند تیرگی حضورشان در جامعه را با بسته شدن پستهای کلیدی در زمان دکتر احمدی نژاد گره بزنند و خود را یگانه مظلوم زمان بنامند .
قابل یادآوری است جریان مذکور چندین و چند روزنامه و رسانه دارد که به صورت تراکت تبلیغاتی درآمده و هر افکار عمومی را متنعم می سازد .همچنین همانطور که قبلا نیز در افتضاحات اقتصادی یادآور شدم حالا نیز متذکر می شوم جریانات سیاسی خاص منابع مالیشان چندان شفاف نیست .
و نکته مهم تر این است که هر جا مظلومی باشد باید ظالمی کنارش قرار گیرد . و متاسفانه با پیش درامدی که دوستان دوستدار غرب از جوانانی با ریش در ذهن دارند چیزی جزء متحجری ظاهر نما در ذهن ندارند .مع الاسف باید بگویم جوانان با ریش نیز موقعیت را درک نکرده اند!
اپیزود دوم: فقر گفتمانی ، تفاوت محوری
بسیار متاسفم که می بینم دوستانی در معرفی تشکلهای خود تعریف مناسبی ندارند . بسیج را با نام بسیج می شناسند و دیگر تشکها را منتسب به بسیج می کنند . لیکن کاش کمی هم به چرخه گفتمان سازی جامعه برگردندتئوریزه جامعه اسلامی را بکنند که پایگاهش آخرین خط جبهه جنگ نرم یعنی دانشگاه ها ست .
البته جریان مقابل خود را متمایز نشان می دهد و تمایز را نشان برتری !!! باید یاد آور شوم همه تشکل های دانشجویی باید افتخارشان را در اسلام و ترویج آن همچنین به تبع ترویج مولفه های فرهنگی و سیاسی اسلامی در همه زمینه باشد و نه سیاسی بازی !؟!؟!
اپیزود سوم : جنگ گلادیاتور ها
اساسا جنبش دانشجویی تفاوت ساختاری با یک ژورنالیست دارد اما به دلیل اینکه مقدار زیادی از افکار ما را اصحاب رسانه می سازند باید تلاش کنیم اسیر حب و بعض نشویم که فرمودند :حُبُ الشی یُعمی وَ یُصم...
یعنی چون آقای ایکس را دوست داریم به هر طریق و استدلالی سعی در تطهیر او داشته باشیم و او را مبرا جلوه دهیم . مع الاسف باید بگویم بسیاری از برنامه های سخنرانی در دانشگاه ها بیشتر شبیه جنگیدن گلادیاتورهاس تا بیان گفتمان هایی برای مورد قبول و کارآمد برای ایران اسلامی.
ببینید دوستان نداشتن حب بغض یعنی ایجاد کرسی آزاد اندیشی که در آن تمامی استدلال ها را بشنویم و با قرآن و سنت و عقل بسنجیم و اساسا فرقی بین سخنان خاتمی و احمدی نژاد و حسن عباسی و رحیم پور ازغدی قائل نشویم و همه را به مظان قضاوت بگذاریم .
پس نوشته :
صد مصلحت برای نگفتن و صد دلیل برای تبیین کردن دارم . کاش هنر شاعری حاذق بتواند این درد را جراحی کند !
هنوز هم صحیفه امام چیز های جدیدی برایم دارد ! چقدر جلد 21 زیباست !!!!
هرگاه به سوال جدید پاسخ قدیمی دهیم آن روز بحران شروع می شود !
